Λίγο καλοκαιρινό, λίγο περισσότερο φθινοπωρινό το δεύτερο τεύχος από Το Ξύδι που μόλις κυκλοφόρησε. Στις -κλασικά πλέον χαρτονένιες/kraft- σελίδες του μπλέκονται σχέδια, φωτογραφίες, ποίηση και μικρά διηγήματα.
Το Ξύδι #2 / Οκτώβριος 2012 / 32 σελίδες σε χαρτί kraft / Α5 / Τυπογραφείο / 1000 αντίτυπα.
Ενημερωθείτε από το http://toksidi.blogspot.gr/
Που να ‘χει κρυφτεί η φαντασία? Ένα μέρος που σίγουρα δε χρειάζεται ψάξιμο είναι το “μηδενικό” τεύχος του Mufatex. Διάχυτο με κριτική διάθεση πάνω στο σημερινό τρόπο ζωής και αναπάντεχα ευρηματικές ρίμες. Στα συν το ότι όλο το τεύχος είναι γραμμένο στο χέρι.
Mufatex #1 / 2012 (?) / 28 σελίδες / Α5(?) / Φωτοτυπία / ? αντίτυπα.
Χέρι με χέρι!
Το SubTales είναι ένα φανζίν αφιερωμένο στην λογοτεχνία του φανταστικού. Ίσως το πιο θετικό στοιχείο είναι πως η ύλη του καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα του λογοτεχνικού αυτού είδους: από διηγήματα φαντασίας μέχρι σκοτεινές ιστορίες τρόμου!
Τέλος, να αναφέρουμε πως η ιδέα για τη δημιουργία του εντύπου ξεπήδησε μέσα από το φόρουμ του sff.gr.
Χέρι με χέρι αλλά και μέσω ταχυδρομείου. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει μέσω e-mail με τον Ab Uno, ο οποίος έχει και την επιμέλεια της όλης προσπάθειας.
Αν έχετε επιπλέον πληροφορίες ή υλικό για το συγκεκριμένο φανζίν, αφήστε ένα μήνυμα παρακάτω ή επικοινωνήστε με τους συντάκτες του site.
Όπως μας είπε ένας από τους εκδότες του…
To fanzine Pop-Pie είναι παιδί των Δημήτρη Μητρόπουλου, Μάνου Δασκαλάκη και Μπάμπη Αλεξόπουλου (dj bampeace – ιδρυτής της ομάδας pure και resident dj 1994-1998). Κυκλοφόρησαν 2 τεύχη, ένα την άνοιξη του 1995 και ένα την άνοιξη του 1996, γύρω στα 200 αντίτυπα το καθένα. Η θεματολογία του ήταν η ανεξάρτητη ποπ-ροκ (indie pop-rock) μουσική ,με έμφαση στην βρετανική σκηνή όπως διαμορφωνόταν τότε, αλλά και τα νέα ρεύματα των 90ς (electronica, acidjazz,
triphop). Μπορούσες να το βρεις στα Εξάρχεια ,σε δισκάδικα όπως το Pilgrim ,και κυρίως στα Pure party, που γινόντουσαν στο Avantgarde (μετέπειτα Plan b). Ένα φανζίν που θέλησε να καταγράψει τη νέα μουσική της εποχής ,όπως και το κλίμα και την ατμόσφαιρα στις εκδηλώσεις των pure parties, της πρώτης περιόδου, της πιο αυθόρμητης και πιο αγνής συνάμα για αυτούς που το έζησαν από την αρχή, αλλά κυρίως να εκφράσει την ”καύλα” των δημιουργών του αλλά και όσων συνεισφέραν σε αυτές τις 2 εκδόσεις.
Επειδή η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως…
Πάρτι – μπίζνες, Ζάχαρη και Συμπάθεια (Το Βήμα, 11.08.1996)
Αν έχετε επιπλέον πληροφορίες ή υλικό για το συγκεκριμένο φανζίν, αφήστε ένα μήνυμα παρακάτω ή επικοινωνήστε με τους συντάκτες του site.
Αντι-κουλτούρα – Η ανάδυση ενός νέου κοινωνικού υποκειμένου 1983-2012
Σε συνέχεια της έκθεσης «το Αθηναϊκό Underground», την Δευτέρα 22 Οκτωβρίου παρουσιάζεται στο Camp η έκθεση με τίτλο «Αντι-κουλτούρα: Η ανάδυση ενός νέου κοινωνικού υποκειμένου», με χρονικό προσδιορισμό από το 1983 στο 2012.
Η έκθεση φιλοδοξεί να σκιαγραφήσει και να δώσει αφορμές ερμηνείας του φαινομένου σε όσον το δυνατόν περισσότερες εκφάνσεις του. Από το Convoy, το τελευταίο περιοδικό της ελευθεριακής κουλτούρας της πρώτης περιόδου και ταυτόχρονα το πρώτο της δεύτερης, έως τα fanzines, τις αφίσσες των punk συναυλιών, τις μαθητικές καταλήψεις, το squatting, τα κόμικς και από τα έντυπα συμπαράστασης στους εγκλείστους στα ψυχιατρεία και τους ποινικούς κρατουμένους, έως τα περιοδικά που αναδεικνύουν τις έμφυλες ταυτότητες.
Η έκθεση παρουσιάζει με ιδιαίτερη έμφαση το αντισυστημικό έργο των εικαστικών καλλιτεχνών, είτε πρόκειται για φορητά έργα, είτε για street art, αφίσσες και αυτοσχέδιες εκδόσεις. Προσεγγίζεται η σταδιακή άνοδος και ριζοσπαστικοποίηση του φαινομένου της αντι-κουλτούρας την δεκαετία του ’80 έως την έκρηξη, που το καθιστά βασική παράμετρο της συγκρότησης των νεανικών συνειδήσεων κατά την δεκαετία του 2000. Επιχειρεί να ψηλαφίσει την σχέση του punk και του hip hop με την αυτόνομη πράξη, το νέο κοινοτικό πνεύμα, τις καταλήψεις των σχολών καλών τεχνών, τον ποινικό ως ρομαντικό αρχέτυπο, την πολιτική διάσταση της κουλτούρας των γηπέδων και προσεγγίζει την πλατφόρμα που δημιούργησε το Cheap Art στα Εξάρχεια. Αντιμετωπίζοντας συνολικά το φαινόμενο της αντι-κουλτούρας η έκθεση φιλοδοξεί να έρθει σε διάλογο με την ιστορική συγκυρία της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης.
Κατά την διάρκειά της, η έκθεση θα πλαισιωθεί από εκδηλώσεις και συζητήσεις επί των βασικών θεματικών της. Συνοδεύεται από την έκδοση ενός πλούσια εικονογραφημένου βιβλίου με αναλυτικές προσεγγίσεις στο φαινόμενο της αντι-κουλτούρας από ερευνητές και μελετητές.
Καλλιτέχνες της έκθεσης Αντι-κουλτούρα 1983-2012:
Steven Harvey, Mephisto Me Studio, shit happens-αντιφασίστες/στριες, Αλέξανδρος Αλιέας, Μιχάλης Αρφαράς, Ανδρέας Βούσουρας, Τάκης Γερμενής, Steve Γιανάκος, Γίγας, Τζίμης Ευθυμίου, Μαρία-Ηλέκτρα Ζογλοπίτου, Στάθης-Αλέξανδρος Ζούλιας, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Ζαφείρης Ιωσηφείδης, Ηλίας Καφούρος, Δημήτρης Μιχαλάκης, Θάνος Παναγιώτου, Τάσος Παυλόπουλος, Νίκος Σκλαβενίτης, Φίλοι του Ανθρώπου, Πάρις Χαβιάρας.Συντονισμός: Παντελής Αραπίνης
Επιμέλεια: Παντελής Αραπίνης, Νίκος Ξυδάκης
Επιμέλεια-Έκδοση βιβλίου: Γιώργος Κώτσου (Convoy)
Μετά από αρκετά χρόνια, και με αφορμή την έκθεση Αντι-κουλτούρα, το fanzinesnet εκθέτει ένα μέρος από το αρχειακό του έντυπο υλικό, συνεισφέροντας με τον τρόπο αυτό σε ένα πολύ φιλόδοξο εγχείρημα. Η έκθεση λαμβάνει χώρο στο CAMP! και τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 22/10 στις 20.00. Για περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Αφού δείτε την έκθεση, μην παραλείψετε να πάρετε και το βιβλίο που τη συνοδεύει. Ποιο βιβλίο; Θα μάθετε πολύ σύντομα!
Αναβολές τέλος! Η Μούντζα #5 επιτέλους τυπώθηκε και είναι ντοπαρισμένη μέχρι το μαλλί. Στο τεύχος θα διαβάσετε Stress, Bob Ostertag, Midnight, Dead Congregation, The Ropes, Iceage και Sexdrome κ.α. Επίσης…
Το πάρτι εορτασμού κυκλοφορίας του νέου τεύχους θα λάβει χώρα στις 03.11.2012
Πληροφορίες σχετικά με τη διεύθυνση του χώρου, ώρα έναρξης κτλ θα ανακοινωθούν λίαν συντόμως!
Φροντίστε να είστε όλοι εκεί!
Παρακαλούμε να ενισχύσετε το πάρτι με μπίρες, βότκες, ουίσκι, τσιγάρα κτλΟ Αλέκος Aids και κάποιοι από εμάς θα βασανίσουν τα αυτιά σας με δημοτικά, ελαφρολαϊκό κ άλλα ενδιαφέροντα είδη μουσικής.
Mountza #5 / Οκτώβριος 2012 / 176 σελίδες / μέγεθος? / Τυπογραφείο / ? αντίτυπα.
Παντού.
Με κάθε νέο τεύχος, οι Chimeres αγκαλιάζουν τη λογοτεχνία όλο και περισσότερο. Τη ροή πεζών και διηγημάτων διακόπτουν μόλις δύο μικρά κόμικ και μια δόση κινηματογράφου (Inception). Παρακάτω, μπορείτε να ξεφυλλίσετε όλο το τεύχος on-line.
Επ’ ευκαιρία της κυκλοφορίας του τεύχους αυτού, αλλά και της έναρξης της νέα ραδιοφωνικής σαιζόν, η ομάδα Χίμερες διοργανώνει πάρτυ στη Λάσπη (Μεγ. Αλεξάνδρου 125, Κεραμεικός), την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου και με τα ρολόγια να είναι συγχρονισμένα στις 22.00.
Chimeres #24 / 30 Σεπτεμβρίου 2012 / 52 σελίδες / Α5 / Τυπογραφείο(?) / ? αντίτυπα.
Σε πολλά βιβλιοπωλεία και καφέ σε Ελλάδα και Κύπρο.
Μέχρι να αξιωθούμε να γράψουμε για το ZG #8, κυκλοφόρησε και o διάδοχος του. Το ZG τελικά είναι τόσο συνεπές που με κάνει να ανησυχώ, αφού είναι γνωστό τοις πάσι πως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των φανζίν είναι η… ασυνέπεια!
Αντιτέχνη, Δυστοπία, η επίδραση της αναρχικής ιδεολογίας στον ντανταϊσμό, Augusto César Sandino κ.α.
Και τα δύο τεύχη υπάρχουν σε ηλεκτρονική μορφή και είναι διαθέσιμα από εδώ κι εδώ, αντίστοιχα.
Είναι καλύτερα να έρθετε σε επικοινωνία με την -εκδοτική- ομάδα του ZG, Ζ.Α.Μ.
Τα e-zines ήταν ένα δημιούργημα της δεκαετίας του ’90, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως απόρροια της μετάβασης από το έντυπο στο ψηφιακό μέσο. Αφορμή για να θυμηθούμε το ξεχασμένο αυτό είδος των ηλεκτρονικών εντύπων, στάθηκε το άρθρο “e-zines.gr: Υπερκειμενικότητα και Οπτικό Αλφάβητο στο σύγχρονο δικτυωμένο περιβάλλον. Σχεδιαστικές και επικοινωνιακές αρχές.” των Γιανναρά Ειρήνη, Κουτσομπόλη Δημήτρη και Λάσκαρη Ηρώ. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ζητήματα Επικοινωνίας (τεύχος 5, 2007) και είναι διαθέσιμο εδώ.
Τα e-zines ήταν “εξειδικευμένα” ηλεκτρονικά έντυπα που διανέμονταν μέσω e-mail ή/και ιστοσελίδων. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ξεκάθαρη εικόνα για το ελληνικό φαινόμενο μιας και οι προσπάθειες ήταν αρκετά σποραδικές. Δύο αξιόλογες προσπάθειες που έχω κατά νου και κυκλοφόρησαν στα τέλη του ’00 είναι Το Κόλο (όνομα και πράμα!) και το Phoenix (ρετρό υπολογιστές και κονσόλες), ενώ φήμες θέλουν να κυκλοφορεί από μέηλ σε μέηλ και το Shock Aesthetics της μετά-έντυπης του εποχής!
Το Trashcan ήταν το πρώτο φανζίν του Τrashman.
Το 1ο τεύχος -20 σελίδες Α4- κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του ’95 σε 10 αντίτυπα.
Το 2ο τεύχος -24 σελίδες Α4- κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του ’96 (με 2 διαφορετικά εξώφυλλα) και πούλησε 100 αντίτυπα.
Το 3ο τεύχος είχε 22 σελίδες και πούλησε 150 αντίτυπα.
Μετά από 3 τεύχη, ο Γιώργος συνέχισε με το Τrashcan Unplugged.
Αν έχετε επιπλέον πληροφορίες ή υλικό για το συγκεκριμένο φανζίν, αφήστε ένα μήνυμα παρακάτω ή επικοινωνήστε με τους συντάκτες του site.
Δύο αρκετά ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα τις προσεχείς μέρες στο CAMP!.
Στα πλαίσια της έκθεσης «Αντι-Κουλτούρα, Η ανάδυση ενός νέου κοινωνικού υποκειμένου 1983-2012» το CAMP! οργανώνει την Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012 στις 16:00 μ.μ. παζάρι περιοδικών και fanzines στο πεζοδρόμιο που εφάπτεται της Πλατείας Κοτζιά.
Επίσης, τη Δευτέρα 12/11 στις 19:00 θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα: Περιοδικά, blogs και social media στο κοινωνικό αρχιπέλαγος. Θα μιλήσουν οι Αχιλλέας Καλαμάρας, Παναγιώτης Καλαμαράς, Γιάννης Κολοβός (Στις Σκιές του Β-23), Νίκος Σούζας (Αντίδοτο), Θεόφιλος Τραμπούλης και Ματθαίος Τσιμιτάκης.
Η είσοδος είναι φυσικά ελεύθερη.
Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτό που αναφέρει ο τίτλος. Ο Craig O’ Hara αναλύει με πολύ ωραία γραφή τα στοιχεία που συνθέτουν την punk κουλτούρα, ήτοι αναρχισμός, περιβαλλοντισμός, ζητήματα φύλου και diy.
Πέρα από το γεγονός πως η punk κουλτούρα σχετίζεται άμεσα με τα zines, ο λόγος που παρουσιάζουμε εδώ το βιβλίο είναι επειδή ο τρόπος με τον οποίο έχει γραφεί (αποτελεί κατ’ ουσίαν ακαδημαϊκή εργασία) φανερώνει μια ακόμη πτυχή των φανζίν. Τα φανζίν, και ειδικά για το punk, αποτελούν σημαντικές γραπτές πηγές του κινήματος.
Η -πολύ καλή- απόδοση στα ελληνικά έχει γίνει από τους Κώστα Διαβολίτση, Κατερίνα Καραγιάννη και Τζένη Φωτοπούλου. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το Γενάρη του 2008, σε 1000 αντίτυπα από της εκδόσεις Κοινότητα. Αν κάποιος γνωρίζει σημεία διανομής ας αφήσει σχόλιο.
Σε μια εποχή όπου στα περιοδικά έβρισκες πολύ περισσότερα απ’ ότι στο διαδίκτυο, η Παρακμή έμοιαζε σαν την πιο μαγική ανακάλυψη. Θυμάμαι πως τότε ήταν το πρώτο αποτέλεσμα στην αναζήτηση του όρου “φανζίν” του Yahoo (ναι, τότε δεν υπήρχε google!).
Η ιστοσελίδα είναι ακόμη on-line, αν και δεν έχει ανανεωθεί από το 2002.
Αυτό το 16σέλιδο κυκλοφόρησε παρέα με το CDr “Η Νύχτα Των Στοιχειών” των Δημήτρη Ανδρέου & Κώστα Τσικνή, χωρίς όμως να έχει κάποια άλλη σχέση με την ηχογράφηση, σε 200 και βάλε αντίτυπα το 2003. Από τον Λεωνίδα και τον Νικόλα (Absurd), και με θέματα για τους: Joseph Beuys, Gustav Metzger, New Blockaders και τους Anti-Naturals.
Αν έχετε επιπλέον πληροφορίες ή υλικό για το συγκεκριμένο φανζίν, αφήστε ένα μήνυμα παρακάτω ή επικοινωνήστε με τους συντάκτες του site.
Νο. 1 – Διπλωμένο Α4 κομικ από τον Μάριο Αλεξόπουλο. Δεν ξέρω αν το Block Press είχε συνέχεια ή αν ο Μάριος έκανε κάτι σχετικό μετά από αυτό.
Αν έχετε επιπλέον πληροφορίες ή υλικό για το συγκεκριμένο φανζίν, αφήστε ένα μήνυμα παρακάτω ή επικοινωνήστε με τους συντάκτες του site.
Οι σελίδες του -δεύτερου ουσιαστικά- If I Die Tonight μοιάζουν με καρτ ποστάλ, από αυτές που θα έστελνε κανείς σε τυχαίους παραλήπτες όπως ένα μήνυμα σφραγισμένο σε μπουκάλι. Τα φωτοτυπημένα λουλούδια μου φέραν στο μυαλό τα indie pop φανζινάκια του ’90. Οι λεζάντες όμως είναι αρκετά πιο εσωστρεφείς…
If I Die Tonight #2 / Οκτώβριος 2012 / 20 σελίδες / Α5 / Φωτοτυπία /60 αντίτυπα.
Στο στέκι της αρχιτεκτονικής στο πολυτεχνείο, στο scull crasher distro αλλά και στο distro του fanzinesnet.
Τα Comicdom Awards βραβεύουν κάθε χρόνο τα καλύτερα της εγχώριας κόμικ σκηνής. Μία από τις κατηγορίες στις οποίες δίνεται βραβείο είναι για το καλύτερο (κόμικ) fanzine. Από το 2010, η επιλογή ων βραβευθέντων πραγματοποιείται από μια Ακαδημία, η οποία συγκροτείται από άτομα που δραστηριοποιούνται -νόμιμα- στην Ένατη Τέχνη.
Παρακάτω παρουσιάζονται οι μέχρι σήμερα υποψηφιότητες και νικητές (με *) στην κατηγορία Best fanzine.
Τα βραβεία του 2004 ήταν σε πιλοτικό στάδιο, ενώ μόλις τρεις κατηγορίες σχετιζόταν με την ελληνική σκηνή.
Ο Υπόγειος Ήχος είναι ένα καινούριο φανζίν από άτομα που προέρχονται από διαφορετικές παρέες και crew αλλά έχουν σαν κοινό άξονα το δρομίσιο hip hop. Στο πρώτο τεύχος του εντύπου υπάρχουν άρθρα για το graffiti, το break dance και την κουλτούρα του hip hop, αφιερώματα στους Fugees και στους Hypnotic Brass Ensemble και μια άποψη για τη θέση των ναρκωτικών στη rap μουσική.
Υπόγειος Ήχος (#1) / Σεπτέμβριος(?) 2012 / 24 σελίδες / Μέγεθος ? / Μέθοδος εκτύπωσης ? /? αντίτυπα.
Εδώ, το βρίσκετε on-line. Για περισσότερες πληροφορίες, μια βόλτα από το blog του Υπόγειου Ήχου επιβάλλεται.
Οι Νυχτερίδες & Κατσαρίδες κάνουν το πρώτο βήμα μακρυά από τις στοιχειωμένες σκοτεινές γωνιές! Αντί-Μανιφέστο του underground (Θάνος Λοστ), mixtape, ταινίες με deathrock επίγευση, στίχοι από ΓτΧ, το πρώτο μισό ενός διηγήματος επιστημονικής φαντασίας, ποίηση κ.α. Πολύ όμορφο -spooky- στήσιμο και με άμεση diy διάθεση.
Δεν διατηρούμε κανένα δικαίωμα, όλα είναι κλεμμένα , όλα είναι δικά μας, όλα επιτρέπονται.
Νυχτερίδες + Κατσαρίδες #1 / Οκτώβριος(?) 2012 / 20 σελίδες / Μέγεθος ? / Μέθοδος εκτύπωσης ? /? αντίτυπα.
Χωρίς αντίτιμο σε χάρτινη και ψηφιακή μορφή ;)
Μπαίνοντας στο rockabilly κλίμα του Ν+Κ, θυμήθηκα ένα στιχάκι που είχα διαβάσει κάποια χρόνια πριν σε ένα από τα πιο παραπέρα zines. Η πρώτη στροφή πάει κάπως έτσι…
θα σκουριάσεις κι είναι κρίμα
τόσες νύχτες μες το μνήμα
σήκω χόρεψε μαζί μας
το χορό της παντομίμας
κάνουμε πως ζούμε όλοι
βοηθάει κι η φορμόλη
βαρεθήκαμε τη κάσα
και το ρίξαμε στη μάσα
[...] Παραλλαγή των εναλλακτικών [κόμικς], αποτελούν τα minicomics. Πρόκειται για χειροποίητα (κυριολεκτικά) έντυπα, που αποτελούνται από συρραφή φωτοτυπημένων σελίδων. Συνήθως διανέμονται χέρι με χέρι, ή μέσω ταχυδρομείου και απευθύνονται σε περιορισμένο κοινό. Το είδος ευδοκιμεί και στην Ελλάδα. Η ευκολία της κατασκευής, άλλωστε, επιτρέπει τη συμμετοχή οποιουδήποτε σχεδιάζει ή ανθολογεί κόμικς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το «ΒΡΟΥΟΥΜΜ!» που φτιάχνεται από τον Τάσο -«Ιταλό»- Θεοχάρη στην Δράμα και διανέμεται δωρεάν σε φίλους των κόμικς.
«Το ΒΡΟΥΟΥΜΜ! γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 2000 σε ένα άθλιο εργοστάσιο, στην βιομηχανική περιοχή Θεσσαλονίκης», λέει ο άνθρωπος-ορχήστρα της έκδοσης, που ήδη αριθμεί 35 τεύχη. Ο λόγος της δημιουργίας του, όπως γράφτηκε στο εξιτόριαλ (τελευταίο κείμενο) του πρώτου τεύχους δεν ήταν άλλος απ’ την «απελευθέρωση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ποσότητας σκλαβωμένου χρόνου». Το ΒΡΟΥΟΥΜΜ! δεν είναι fanzine, με τη λογική ότι δεν ασχολειται με κάτι ειδικό. Επομένως, δεν απευθύνεται στους fans του ειδικού. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε Friendzine, δηλαδή Φιλιοδικό. Αποτελεί ένα φωτοτυπημένο blog με πολλά κόμικς, που κυκλοφορεί ταχυδρομικά κι από χέρι σε χέρι.
Στο ΒΡΟΥΟΥΜΜ! παρουσιάζονται κόμικς και γελοιογραφίες από ξένα περιοδικά κι εφημερίδες, που αρέσουν στον εκδότη και τα μοιράζεται με τους αναγνώστες, καθώς και ελληνικές δημιουργίες – φιλικές προσφορές στην έκδοση (Θανάσης Πέτρου, Χρήστος Δημητρίου, Στέλιος Σαββίδης, Σοφία Ρούσου κ.α.). Κάποια συγκεντρώθηκαν σε -επίσης χειροποίητα- αλμπουμάκια, γεννώντας τις «κ.λπ. Εκδόσεις – Εκδόσεις κ.λπ.». Όσο για τα έξοδα: «Φυσικά και υπάρχουν, γιατί τα αναλώσιμα του πισιού, οι φωτοτυπίες και τα ταχυδρομικά κοστίζουν. Αλλά αν τα συγκρίνεις με τα έξοδα του κινητού, ή τα 3 ευρώ της καρέκλας στα καφέ, τότε είναι πολύ λιγότερα». [...]
Άρης Μαλανδράκης, Εναλλακτικά Κόμικς, Στη Σκιά των Γιγάντων, 9 #243, Τετάρτη 9 Μαρτίου 2005
Το «ΒΡΟΥΜ» είναι περιοδικό θετικών δονήσεων από τη Δράμα «μόνο» για φίλους, με κείμενα και κόμικς. Ένα φανζίν, για να λέμε την αλήθεια, σε ασυνήθιστο μακρόστενο σχήμα, που έφτασε αισίως στο 36ο τεύχος του. Ένα φανζίν που δεν μπορεί παρά να είναι ενδιαφέρον, αφού ακούει Νικ Ντρέικ και κατοικοεδρεύει στην οδό Τζίμι Χέντριξ!
9 #245, Τετάρτη 23 Μαρτίου 2005
Το Βρουμ έπιασε τα 40
Επιτέλους! Σχεδόν ενάμιση χρόνο περιμέναμε να επανεμφανισθεί το φανζίν-ανθολόγιο «Βρουμ» και πάνω εκεί που είμασταν έτοιμοι να εκφωνίσουμε τον επικείδιο μας έκανε τη χάρη και αφίχθηκε στο γραμματόκιβώτιό μας. Είναι πάντοτε αιχμηρό (αλλά όχι δηλητηριώδες), έξυπνο (αλλά όχι εξυπνακίστικο) και μαχητικό (αλλά όχι χουλιγκάνικο). Περιμένουμε κι άλλα από τον Τάσο Ιταλό, όχι τόσο καλύτερα, όσο ταχύτερα!
9 #353, Τετάρτη 25 Απριλίου 2007
Αν έχετε επιπλέον πληροφορίες ή υλικό για το συγκεκριμένο φανζίν, αφήστε ένα μήνυμα παρακάτω ή επικοινωνήστε με τους συντάκτες του site.
